WĹaĹciciele aptek bÄdÄ mogli wykorzystaÄ dwie formy danych. Pierwsza to âtwarde daneâ, wydrukowane na kaĹźdym opakowaniu i zakodowane w matrycy 2D. ZawierajÄ one informacje o produkcie (nazwa, moc produktu, postaÄ farmaceutyczna, itd.) oraz dane dotyczÄ ce partii/terminu waĹźnoĹci. PomogÄ one w kontroli towaru, uzupeĹnianiu towaru, sprawdzaniu poprawnoĹci i sprawdzaniu terminu waĹźnoĹci. Dane te moĹźna odczytaÄ i wykorzystaÄ w kaĹźdej chwili, bez ĹÄ czenia siÄ z repozytorium.
Drugi zestaw danych obejmuje status niepowtarzalnego identyfikatora znajdujÄ cy siÄ w repozytorium. StanowiÄ one centrum systemu autentyfikacji i wymagajÄ poĹÄ czenia siÄ z repozytorium. MoĹźna je wykorzystaÄ za kaĹźdym razem, kiedy produkt jest skanowany i uzyskaÄ w ten sposĂłb aktualne informacje np. na temat tego, czy produkty podlegajÄ usuniÄciu lub wycofaniu.
Dyrektywa FMD jest elastyczna, jeĹli chodzi o wykorzystanie tych danych przez rzÄ dy krajowe do celĂłw refundacyjnych, a takĹźe do pharmacovigilance (bezpieczeĹstwo lekĂłw) oraz farmakoepidemiologii (stosowanie i efekt dziaĹania lekĂłw w populacji). Niemniej jednak, rzÄ d Polski zwraca uwagÄ, iĹź nie widzi obecnie potrzeby wykorzystywania tych danych do celĂłw refundacyjnych.
Farmaceuci nie majÄ rĂłwnieĹź obowiÄ zku dodawania informacji niepowtarzalnego identyfikatora do karty pacjentĂłw. ChociaĹź ma to pewne potencjalne zalety, np. uĹatwienie wycofywania produktu na poziomie pacjenta, dodanie tych informacji do kart pacjentĂłw wymagaĹoby zmian w oprogramowaniu do prowadzenia dokumentacji leczenia.
ZarĂłwno Dyrektywa, jak i podstawowe zasady Europejskich Organizacji Weryfikacji AutentycznoĹci LekĂłw (European Medicines Verification Organisation, EMVO), jasno stanowiÄ , Ĺźe bezpieczeĹstwo danych i prywatnoĹÄ stanowiÄ najwyĹźszy priorytet.
WĹaĹcicielem danych jest strona, ktĂłra dane te generuje, i nie moĹźe ich wykorzystywaÄ ani dzieliÄ siÄ nimi ze stronami trzecimi bez wyraĹşnej zgody (w celach innych niĹź zbadanie podejrzanych przypadkĂłw sfaĹszowania).
Producenci nie majÄ moĹźliwoĹci sprawdzenia, gdzie lub kiedy opakowanie zostaĹo zweryfikowane bÄ dĹş wydane. Dyrektywa FMD nie zostaĹa przygotowana jako system Ĺledzenia (âtrack-and-traceâ) i nie zapewnia centralnego rejestru informujÄ cego o tym, gdzie w danej chwili znajduje siÄ kaĹźde opakowanie. Opiera siÄ na modelu âkoĹcowymâ â na poczÄ tku producenci przesyĹajÄ dane niepowtarzalnego identyfikatora, ktĂłre sÄ wycofywane lub sprawdzane pojedynczo podczas wydawania. To, co dzieje siÄ pomiÄdzy, nie jest rejestrowane.